od tyłu

Rzucona na wieszak biała marynarka, całodzienna towarzyszka, doświadczyła symetrycznej 00:00, kiedy spojrzałam na zegarek. Chwilę wcześniej wykonywałam znane mi manewry parkowania tyłem, zostawiając wilgotne ślady opon na wylewce garażu. Ulice były bowiem mokre, przejechane szczotkami polewaczek. Facet w aucie obok patrzył się na moje felgi, jakby chciał w nich zobaczyć okruchy dnia. Nie mógł jednakże odczytać trasy wiodącej również przez pewne mieszkanie, w którym poczęstowano mnie kawałkami arbuza i rozmową o impulsywnie podejmowanych decyzjach. Zwroty o 180 stopni jak ten w Alejach Ujazdowskich, zgodnie z sugestią dwóch panów, których pożegnałam na opustoszałym z lekka parkingu. Panowie czasem śmiali się ze mną, a na pewno dość często patrzyli w oczy, jak i na widok zza parasoli Qchni Artystycznej. Samotny kieliszek wina stał na stole, a mój sąsiad w różowej lnianej koszuli gładził jego nóżkę. Rozmawialiśmy o podróżach. O Stambule i haremie. Moje niebiesko-brązowe cętki na chuście uniósł lekki wiatr.