Perfekcyjne ciało. Ciało zamknięte w skórę, która jednakże nie jest tak wrażliwa na dotyk jak jej podszewka. Umysł pewnych rzeczy bowiem nie zapomina, jak zapomnieć potrafi naskórek. To jest właśnie cud pamięci.
Skóra, w której żyję. Dotknął mnie ten film.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Wolę dotykać życia. :-)
OdpowiedzUsuń